Laptop project gedoemd te mislukken

Een even 'iets' andere posting, géén zoekmachine of webdesign gezeur. Maar zeer zeker een ogenblik van aandacht waard, nmbm.

We krijgen steeds meer te maken met 'tunnelvisie' als het gaat om ontwikkelingswerk en educatie in arme landen. Een of ander bureaudier heeft een briljante ingeving 'et voila' we gaan de armen helpen. Een nieuwe variant heeft al geruime tijd van zich doen spreken. U heeft vast en zeker wel eens gehoord van het 'One Laptop Per Child (OLPC) project. Dit project heeft tot doel de kansarmen in onze samenleving een laptop cado te doen.

Het idee daarachter is door educatie de kansarmen te helpen. Op zich niets mis mee, echter, wat moet een arm kind waar pa en moe nog niet eens voldoende geld hebben om eten te kopen en een fatsoenlijk huis te bouwen, met een geldverslindend apparaat als een laptop?

Naar mijn mening zou dit slechts voor een zéér beperkte, en opzich niet echt kansarm deel van de kinderen in de derdewereldlanden een middel kunnen zijn.

Want waar haalt men de stroom vandaan? Wie zal die stroom gaan bekostigen? Waar gaat men naar toe als er zich soft- danwel harware problemen ontstaan? Wie betaald het onderhoud, of de reparatie? Wie geeft dat kind überhaupt les? Zo'n leraar moet toch een opleiding hebben gehad, of is het meer een klooi maar aan opleiding?

Allemaal vragen waar meer en meer kritische kanttekeningen over geplaatst worden:

Ja, het is een educatief project, maar als er geen school is, is er dan wel stroom? En als er geen les gegeven kan worden, omdat er simpelweg geen school is en dus waarschijnlijk ook geen leraar, en als die er wel is, weet hij met dat ding zo om te gaan dat hij de kinderen wat kan leren....? Want vanzelf zal dat echt niet gaan, in de eeuwigdurende tussentijd.

Heeft u daar over nagedacht meneer Negroponte?

Vast niet. Zucht...