Het bestaan vergaan(27 dec. 2004)

Achter mijn ogen brandt een traan.
Ik hoor en zie de beelden,
bijna dagelijks treft het de minderbedeelden.

Rijkdom en macht zijn slechts een waan.
Rampen volgen elkaar in een moordend tempo op,
duizenden doden, of slechts 1 aan een strop.

Deze wereld geeft een zinloos bestaan.
Oorlog en vrede, dood en geweld,
door macht, de natuur of het geld.

Bezinning en even stilstaan.
Het gevoel is nog lam geslagen,
van beelden die reeds vervagen.

Sneller en meer onbegaan.
Zijn wij verworden tot een kil en koud ras?
Zien wij de ellende morgen pas?

En is het dan te laat?

Duizenden mensen zijn zondag 26 december 2004, om het leven gekomen door vloedgolven die volgden op een krachtige beving in de Indische Oceaan voor de kust van Sumatra. In totaal zijn (tijdens het schrijven van dit bericht) meer dan 20.000 doden gemeld.

Uit een machteloos gebaar en een intens medeleven, heb ik dit gedicht geschreven.